Ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του πολλούς αιώνες πριν και συνεχίζεται μέχρι και τις σημερινές μέρες στο χωριό μας, είναι αυτό του αφανού. Η ρίζα της λέξης προέρχεται από τη λέξη “φαίνω” που σημαίνει το άναμμα της φωτιάς σε βωμό κάθε χωριού ή περιοχής με σατυρικά πειράγματα. Κάθε τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, όπου σήμαινε και την κορύφωση της Αποκριάς, όλοι αλλά κυρίως οι νέοι, μαζευόντουσαν στο μέρος “Φεγγάρια” του χωριού μας. Ένας ξύλινος στύλος περίπου 3-4 μέτρων σε ύψος, σφηνωνόταν στο χώμα και στη συνέχεια τοποθετούσαν γύρω του, σωρούς από ξερούς θάμνους, κέδρα, πουρναρίσια κλαδιά και τα έβαζαν φωτιά (κάτι αντίστοιχο με το κάψιμο του Βασιλιά Καρνάβαλου). Φλόγες μεγάλες ξεπηδούσαν και τις διέκριναν κάτοικοι και τουρίστες γειτονικών χωριών με αποτέλεσμα να επισκέφτονται το χωριό μας, για να θαυμάσουν από κοντά αυτό το σπάνιο θέαμα. Βέβαια να προσθέσουμε ότι και κάποια χρόνια πιο πίσω γινόταν και συναγωνισμός μεταξύ των χωριών, για το ποιο χωριό θα πετύχει να έχει τη μεγαλύτερη φωτιά. Με το πέρασμα των χρόνων, στο θέαμα αυτό προστέθηκαν βεγγαλικά και βαρελότα για να τονιστεί πιο πολύ η λήξη της Αποκριάς.
Περισσότερες φωτογραφίες σχετικά με το έθιμο του αφανού μπορείτε να βρείτε και στην ιστοσελίδα μας,στην επιλογή «φωτογραφίες – βίντεο».
